Polsce żyje ponad cztery miliony osób niepełnosprawnych. Większość z nich w odosobnieniu, rzadko opuszczają swoje domy. Film pokazuje, jak wielki potencjał kryją w sobie ci ludzie, najczęściej odsunięci na margines życia przez społeczeństwo i nadopiekuńczych rodziców. Poznajemy uczestników warsztatów terpii zajęciowej „Teatroterapia”, prowadzonych przy Teatrze Juliusza Osterwy w Lublinie. Pokonują własne ułomności i ograniczenia stając się aktorami, aktorstwo daje im radość, satysfakcję i pewność siebie, której im wcześniej brakowało. To, co tworzą i sposób w jaki do tego dochodzą budzą podziw i szacunek. Oglądamy zajęcia, próby i fragmenty spektaklu „Labirynt”, nagrodzonego Grand Prix na Ogólnopolskich Warsztatach Artystyczno-Teatralnych w Bydgoszczy. Inicjatorką zorganizowania warsztatów teatroterapii jest Maria Pietrusza-Budzyńska. To ona dotarła do niepełnosprawnych z Lublina i okolic i przekonała ich, by dali sobie szansę. Początkowo reagowali strachem i powątpiewaniem, bali się. Z czasem sami zaczęli dostrzegać, jak duże robią postępy, jak bardzo się zmieniają, rozwijają i stają się coraz bardziej samodzielni. Jacek Kasprzyk, instruktor teatralny i reżyser „Labiryntu” na początku również miał spore obawy. Nigdy wcześniej nie pracował z niepełnosprawnymi, bał się, że nie będzie umiał nawiązać z nimi kontaktu. Nabrali do siebie zaufania, a kolejne role były tak dobierane, by niepełnosprawni mogli poprzez nie budować swoją postawę życiową, poznawać atuty i choć to trudne – pokonywać swoje ograniczenia. „Upośledzenie nie przeszkadza w rozumieniu świata, upośledzenie jest częścią tego świata. Należy się pogodzić, że są tacy ludzie i pozwolić im żyć po swojemu” – podsumowuje inicjatorka warsztatów. [PAT]